Urodził się w miejscowości kamień śląski koło roku 1183. Nie wiele więcej ciekawego można powiedzieć o jego dzieciństwie i młodości, więc przejdźmy do czasu gdy powędrował do Rzymu. W Rzymie natomiast został Dominikaninem (Nie byle jakim pierwszym polskim!). Po jakimś czasie zdecydował się na powrót do Polski. Po drodze wraz z innymi Dominikanami zakładał klasztory w różnych krajach Europy. Po powrocie do ojczyzny aktywnie wspierał rozwój chrześcijaństwa katolickiego i w Polsce i w ościennych państwach. Często bywał na Rusi i w Prusach, gdzie zakładał liczne kościoły. Ostatnie lata życia spędził w Krakowie. Zmarł 15 sierpnia 1257 roku.
Ze św. Jackiem wiąże się kilka ciekawych legend, a jedną z nich teraz przytoczę. Legenda mówi o tym, że podczas najazdu Tatarów w 1240 roku, Jacek uciekając zabrał Najświętszy sakrament z tabernakulum i wybiegając z kościoła natknął się na figurkę Matki Bożej, która przemówiła do niego tymi słowami "Mego syna zabierasz, a mnie zostawiasz samą?!". Zdziwiony i skonfundowany wziął w drugą rękę figurkę i pognał dalej.
Kim był? Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu, już znacie odpowiedź na to pytanie. Czy zasłużył na świętość? Na pewno, ponieważ całe życie poświęcił Bogu i szerzeniu wiary katolickiej pośród słowiańskich ludów.
Czuwaj!
Zastępowy Krzysztof
źródło zdjęcia: krakow-przewodnik.com.pl